เมลเบิร์น กับ เกรทเซาท์เทิร์นทัวร์ริ่งรูท รัฐวิคตอเรีย (3)

เนื้อเรื่อง

          การท่องเที่ยวหนนี้รวมเป็นระยะทาง 1475 กิโลเมตร ตลอดเวลา 6 วัน ที่ โฮลเด้น บาลินาสีแดง พาเราไปตามเส้นทางจนกลับมาถึงเมลเบิร์นในที่สุด ก็สนุกสนาน ตื่นเต้น และเพลิดเพลินเจริญใจตัวผมเองไม่ใช่น้อย ไม่ใช่เป็นคนขับรถเก่งแต่อย่างใด แต่ก็ภูมิใจนิดๆที่สามารถพาเธอได้เที่ยวไปตามเส้นทางที่กำหนดได้ อย่างปลอดภัย เราวางแผนไว้เลยว่าเช่ารถจากสนามบินแล้วมาคืนรถที่ใจกลางเมือง เดินออกจากบริษัทรถเช่า นิดเดียวเราก็เดินชมห้างใหญ่ๆ มากมาย บนถนน Bourke เธอจะไปให้ถึงห้างเดวิด โจนส์ แต่ก่อนจะถึงก็แวะดูร้านรวงต่างๆไปเรื่อยๆ ห้างเดวิด โจนส์ นี้มี 2 ฝั่งถนน ฟากหนึ่งจำหน่ายสินค้าสำหรับสตรี อีกฟากเป็นสินค้าสำหรับบุรุษ เธอก็ได้ของดังประสงค์ จากนั้นก็เดินย้อนทางกลับมาแวะร้านเบเกอรี่สำหรับอาหารเช้า แล้วเราก็มาถึงจุดหมายที่เราหมายมั่นปั้นมืออย่างยิ่ง ก็คือจะแวะมากินหอยอะโบโลน หรือหอยเป๋าฮื้อ ที่โรงเตี้ยม หูฉลาม Shark fin Inn ในย่านไชน่าทาวน์ ตั้งอยู่บนถนน Little Bourke เค้าทำให้กินแบบชาบูชาบู เอาหอยมาให้เราชมก่อนนะว่านี่มีขนาดประมาณ 1กิโลกรัม แล้วก็แล่เป็นแผ่นเนื้อหอยบางๆ วางมาบนผักกาดขาว หม้อไฟร้อน มาแล้วให้เราจิ้มจุ่มเนื้อหอย กินกับน้ำจิ้ม ของเค้าเป็นคล้ายๆน้ำจิ้มพริกกะปิ น้ำมันหอย แล้วก็ผักซอยขิงซอยในน้ำซีอิ๊วหอม เอาเป็นว่าอร่อย น้ำซุปสุดยอดจริงๆ เราตบท้ายมื้อเย็นนี้ของเราด้วยเป็ดย่าง แต่กินได้ไม่หมด ห่อเอากลับมากินที่โรงแรมเป็นอาหารเช้า ได้ดีทีเดียว ค่าเสียหายหลายบาทอยู่เหมือนกันมื้อนี้ แต่ก็สมราคากับการได้เรียนรู้ จากนั้นก็เดินใกล้ๆนิดเดียวก็มาถึงป้ายรถรางนั่งฟรีของเมลเบิร์น รถดูเก่า สมถะคล้ายๆรถเต่งเต๊งของเกาะฮ่องกง แล้วเราก็ชมเมือง นั่นไงอาคารรัฐสภากำลังปรับปรุง สนามกีฬาของเมือง หัวลำโพงบ้านเค้าที่ถนน Flinders ผ่านมาถึงที่ตั้งของ Sea life Aquarium แล้วก็ถึงถนน Spencer ที่ตั้งโรงแรมของเรา Great Southern hotel  ตั้งอยู่เยื้องๆกับสถานีรถไฟ Southern Cross เราจะไปขึ้นรถ Sky bus ที่นี่ กลับไปสนามบิน

        28 กันยายน 2556 เที่ยวเป็นวันที่ 7 วันสุดท้ายของเรา เครื่องออกตั้ง ห้า ทุ่ม  แล้วบินถึงกรุงเทพราว 6 โมงเช้าวันอาทิตย์ เสร็จภารกิจอาหารเช้า เอากระเป๋าลงมาฝากที่เคาน์เตอร์ของโรงแรม ที่โรงแรมนี้ รับฝากกระเป๋าแบบจริงจังเลยมีป้ายติดและเก็บเงินค่าฝาก ใบละ 2 เหรียญต่อวัน เรามารอรถรางฟรีที่ป้ายรถเมล์ ของฟรีก็รอนานไม่มาซักที เลยเลือกเดินชมเมืองเอาเลย เดินมาริมฝั่งแม่น้ำ เมลเบิร์นเลื่องลือว่าเป็นเมืองวัฒนธรรมแรง คล้ายๆจะสร้างให้เห็นเอกลักษณ์ ของเมืองให้ได้ชัดเจน เมลเบิร์นตั้งอยู่บนริมฝั่งแม่น้ำ Yarra เราเดิน ชมวิวริมฝั่งแม่น้ำ ไปเรื่อย ๆ ชมสวนสาธารณะริมน้ำ สถาปัตยกรรมของยุคตื่นทองในสมัยกลางศตวรรษที่ 18 คละเคล้ากับตึกสูงระฟ้า เมลเบิร์นจึงมีภูมิทัศน์ที่ไม่เหมือนใคร เดินไม่ไกลนักก็มาถึง หัวลำโพงบ้านเค้าที่ถนน Flinders มหาวิหาร St.Paul ที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามสถานีรถไฟ ได้ชมงานศิลป์แปลกๆ ที่บริเวณ Federation Square วันนี้เป็นวันชิงชนะเลิศ Grand final Day ของการแข่งขัน Australian Football League (AFL) ระหว่างทีม Hawthorn ที่อยู่ในรัฐวิคตอเรีย กับทีม Fremantle ที่มาจากรัฐ ออสเตรเลียตะวันตก การแข่งขันนี้มีขึ้นที่สนาม Melbourne Cricket Ground (MCG) เมืองจึงเต็มไปด้วยสีเหลือง สีน้ำตาลเข้มของทีม Hawthorn และสีม่วงเข้มของทีม Fremantle ทีมต่างถิ่นยึดเอาหัวลำโพงของถนน Flinders เป็นแหล่งรวมพล ระหว่างการถ่ายทอดสดการแข่งขันเสียงเชียร์จึงกระหึ่มไปทั่วเมือง ตื่นตาตื่นใจดีแท้ และวันนี้ทีมเจ้าถิ่นรัฐวิคตอเรียเป็นฝ่ายชนะด้วย

          สายๆแล้วเราเดินเที่ยวตามแนวริมแม่น้ำ มุ่งตรงไปยังแถบสนามกีฬา แล้วก็ไม่หลงทางเลยเราก็มาถึง สวนฟิตซรอย ที่นี่เป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ เป็นที่ตั้งกระท่อมกัปตันคุ้ก  บ้านพักของนักสำรวจชาวอังกฤษ คนสำคัญของโลก ผู้ค้นพบทวีปออสเตรเลียและซีกขั้วโลกใต้ กระท่อมหลังนี้ ย้ายมาตั้งที่นี่ โดยขนย้ายมาจากเกาะอังกฤษ เพื่อเป็นฉลองนครเมลเบิร์นในวาระครบรอบ 100 ปี ที่สวนนี้ต้องเข้าไปชม Conservatory ที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ ได้เวลาเราเดินผ่านสวนสาธารณะของกระทรวงการคลัง มายังป้ายรถรางฟรี หน้ารัฐสภา จากนั้นก็นั่งรถชมเมือง วนอ้อมผ่านไปยังย่าน Water Front ผ่านสนามกีฬา Etihad stadium พอรถรางฟรีวิ่งไปจนสุดสาย พลขับก็ลงจากรถมาขึ้นทางด้านหลังรถ แล้วขับรถเดินหน้าออกไป รถรางฟรีนี้ให้บริการแบบวิ่งตามเข็มนาฬิกา กับวิ่งแบบทวนเข็มนาฬิกา เป็นแบบวงกลม เราเลือกลงที่สถานีถนนควีน เลยจากสถานี Flagstaff มา 1 สถานี เดินไม่ไกล ฝนลงมาบ้างแล้วเราก็ที่หมายคล้ายๆตลาดจตุจักร บ้านเรา แต่ที่นี่เรียกว่าตลาดราชินีวิคตอเรีย Queen Victoria Market ก็เลือกชมสินค้ากันมากมาย ชิมโน่นนี่กันจนพอใจ ฝนเริ่มซาเม็ด ก็เดินทางไปต่อ วนกลับมาทางเดิมเลือกลงที่สถานี The Goods Shed เดินข้ามสะพานคนเดินข้ามแม่น้ำ เราก็ถึง DFO Direct factory outlet South Wharf สินค้าแบรนด์เนม มากมายพากันมาลดราคา หลอกล่อ ให้ตายใจ แล้วให้เราเข้าไปอุดหนุนแบบไม่รู้ตัว เดินจนเหนื่อยมาก สำหรับเธอของผม แล้วจึงพาเธอมากินอาหารเย็นที่ Crown Casino  ที่นี่เป็นเหมือนเอนเตอร์เทนเมนต์ คอมเพล็กซ์ ที่สำคัญมีคาสิโน สล็อตแมชชีนแบบนั้น เราแวะไปกินอาหารญี่ปุ่นที่ภัตตาคาร Nobu แคลิฟอเนีย โรลล์ California Rolls ที่นี่อร่อยดีครับ เราเดินย้อนกลับมาโรงแรม เก็บของพอได้แล้วมาขึ้น สกายบัส ที่สถานี Southern Cross หาไม่ยากเลย ไม่ถึง 2 ทุ่มดี เราก็ถึงสนามบินแบบว่าสบายสบาย

       เดือนนี้ที่เริ่มมีน้ำท่วมสูงที่บ้านเรา ทางเดินริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา หน้าเทศบาลธนบุรีเก่า แถวท่าน้ำวัดกัลยาณ์ มีน้ำล้นขึ้นมาบนทางเดินเท้าเป็นระยะๆ  ออสเตรเลีย เธอว่าน่ามาอาศัยอยู่แต่ไม่ได้น่ามาท่องเที่ยว เธอว่าประเทศเค้าเหมือนไม่มีอะไร สถานที่ท่องเที่ยวของเค้าถ้าอ่านตามคำแนะนำจะตื่นเต้น ชวนให้มาถึงมากเพราะเป็นภาษาอังกฤษที่พออ่านได้ความรู้เรื่อง หากมาถึงแล้ว เธอว่าก็งั้นๆ ไม่มาก็คงไม่น่าเสียใจ เมลเบิร์นปีพ.ศ.นี้น่าอยู่มาก ขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่งของโลก นำหน้าแวนคูเวอร์ของแคนาดาขึ้นไปอีก คนที่นี่ค่อนข้างใจร้อน และมีคนเอเชียอาศัยอยู่มากทีเดียว เราไปพบสัมผัสเพียงชั่วเวลาสั้นๆ อาจตัดสินด้วยจิตใจที่ไม่ดีนัก อย่างไรก็ตาม ธรรมชาติ สิงสาลาสัตว์ อาหารการกิน ของที่นี่ก็ยังมีชื่อเสียงอยู่เสมอ สำหรับตัวเอง ขับรถที่นี่ก็สนุกดี เธอของผมก็เก่งขึ้นมาอีกตั้งเยอะกับการตระเตรียมการท่องเที่ยว เสบียงกรังทุกอย่างที่เตรียมไปจากกรุงเทพหมดเรียบ ไม่ต้องทำท่ามอบของที่ระลึกให้เจ้าถิ่นเป็นม่าม่าที่กินกันไม่หมด หรือต้องเอากางเกงเก่าทิ้งลงถังขยะเพราะกระเป๋าเต็ม แต่ครั้งนี้เก็บทุกอย่างกลับมาได้หมด เหลือแต่น้ำจิ้มไก่ตราแม่พลอยทิ้งไว้ที่ห้องพักเมืองเมลเบิร์น แค่ขวดเดียวเท่านั้น จริงๆ